Nu de koeien weg zijn, zie ik sommige mensen ook niet meer
Al ruim een jaar schuif ik geregeld bij dezelfde agrariër aan de keukentafel. Een prettige man van midden zestig, open, nuchter en bedachtzaam. Hij nam de moeilijke keuze om te stoppen met melken. Niet omdat hij moest, maar omdat hij zelf vond dat het nu het juiste moment was: “Ik heb geen opvolger, ik zit dichtbij een natuurgebied: Nu kan ik lichamelijk nog goed, dus dit is gezien de regelingen de beste beslissing.”
Papierwerk en praktische zaken
Onze gesprekken zijn openhartig en vaak heel praktisch. Want stoppen met melken betekent niet dat de agenda leeg raakt. Integendeel: “Je wordt overspoeld met papierwerk. Soms snap ik de inhoud niet eens, zo ingewikkeld is het, wat een taalgebruik. En alle verplichtingen waar je aan moet voldoen”. verzucht hij regelmatig. Samen bekijken we wat logisch is om eerst op te pakken en welke stappen daarna volgen.
De zachte kant van stoppen
Naast de praktische kant is er ook de emotionele kant. Veel meer dan hij vooraf had voorzien. Een heel netwerk van mensen valt plotsklaps weg: “Mensen die hier dertig, veertig jaar lang kwamen de chauffeur van de melkfabriek, de inseminator , de dierenarts ineens zijn ze verdwenen. Sommigen hebben niet eens afscheid genomen, geen handdruk, geen kaartje, niks. Dan denk je dat je een band hebt opgebouwd, maar dat blijkt anders.” Een harde werkelijkheid.
Gelukkig staat hij niet met lege handen. Zijn familie en vrienden vormen een sterk vangnet en geven energie om vooruit te kijken. Hij doet veel vrijwilligerswerk bij de plaatselijke vereniging en heeft een groot sociaal netwerk. Maar het zet wel aan tot nadenken: niet iedereen heeft zo’n rijk sociaal leven. Voor sommige ondernemers kan het stoppen daardoor voelen als in een gat vallen.
Blik op de toekomst
Ondanks alles kijkt de ondernemer vooruit. Het agrarisch bedrijf blijft bestaan, maakt een transitie en krijgt een nieuwe vorm die goed bij de wensen en levensfase van de ondernemer past. Hij denkt na over samenwerkingen met collega-boeren en zoekt naar nieuwe manieren van ondernemen. Zijn tijd wordt snel opgevuld en zijn blik is optimistisch: de toekomst ziet hij zonnig tegemoet.
Stoppen met boeren is dus nooit alleen een zakelijke keuze. Het raakt je werk, je relaties, je identiteit. Als ErfCoach loop ik daarin een stukje mee: soms door formulieren door te akkeren, soms door gewoon te luisteren. En juist dát is de kracht van mijn werk: overzicht in de papierwinkel, maar ook oog voor wat er stilvalt aan die keukentafel.
Auteur: Saskia Wolbers - (erf)coach en adviseur Eeckhof
Datum: 25 november 2025
